‘Een collega-anesthesioloog vertelde me tijdens een operatie op de OK over zijn vakantie naar Australië en Nieuw-Zeeland. “Ik zou er zo kunnen werken”, zei hij. Dat zette me aan het denken. Toen ik mijn vrouw er thuis over sprak, sprong ze een gat in de lucht. Zelf is ze geboren in Zuid-Amerika, als kind van Nederlandse ouders. Ze is opgeleid tot diplomaat en verlangde er al langer naar om de stap naar het buitenland te zetten. Plotseling stond Australië op ons netvlies en ben ik ernaartoe gereisd om het land beter te leren kennen. Ik sprak met Australische oogartsen en hielp een ochtend mee bij een operatie van een Australische collega. Ik zag dat de oogheelkunde hetzelfde is georganiseerd als in Nederland en dat het opleidingsniveau, de werkwijze en de ziektebeelden gewoon hetzelfde zijn. En toen besloten we om de stap te wagen.
&ellipsis;
